Το έργο The Nidus γεννήθηκε από τη συνάντηση της αρχιτεκτονικής δημιουργίας με τον ενεργειακό σχεδιασμό και το πρότυπο των παθητικών κτιρίων στην Ελλάδα. Το έργο βρίσκεται στον αστικό ιστό της Καλαμάτας, σε έναν διευρυμένο ελαιώνα ο οποίος αποτελεί μία νησίδα φύσης εντός ενός αναπτυσσόμενου τμήματος πόλης. Για αυτόν τον λόγο δημιουργήθηκε ένα σκληρό όριο προς τον δρόμο όπου η όψη δρα σαν φίλτρο μείωσης της ορατότητας προς το εσωτερικό και συμβάλλει στη δημιουργία της αίσθησης της ετεροτοπίας στον επισκέπτη, ο οποίος διέρχεται μέσω ενός αυστηρού ορίου, από το αστικό στο φυσικό περιβάλλον. Κατά μήκος αυτού του ορίου χωροθετήθηκαν όλοι οι χώροι βοηθητικών χρήσεων και λόγω της συνθήκης ότι το αστικό όριο ήταν στον βόρειο προσανατολισμό, η διάταξη αυτή λειτούργησε ευεργετικά και ως προς τις αρχές του Passive House και τον βιοκλιματικό προσανατολισμό των χώρων. Έτσι, οι κύριοι χώροι διημέρευσης απολαμβάνουν τον νότιο προσανατολισμό, μέσω μεγάλου μεγέθους ανοιγμάτων, με την υποστήριξη των απαραίτητων προστεγασμάτων ώστε να ρυθμίζεται η ποσότητα εισερχόμενης ηλιακής ακτινοβολίας όπως απαιτείται σύμφωνα με την κάθε εποχή στο κλίμα της Ελλάδας.
Η γεωμετρική δομή του κτιρίου χαρακτηρίζεται από τρεις ετερογενείς οριζόντιες ζώνες. Η βάση, η οποία αποτελείται από το υπόγειο, τους υπαίθριους χώρους της κατοικίας και την πισίνα, εμφανίζεται σαν ένας γεωλογικός σχηματισμός από αδρή ακανόνιστη πέτρα που υποδέχεται ως βάθρο τα επόμενα επίπεδα του κτιρίου. Το ενδιάμεσο επίπεδο, ο ισόγειος όροφος μορφοποιείται από ένα διευρυμένο υπόλευκο όγκο με χαρακτηριστικά κενά που ανακαλούν την συνήθη μορφή της κατοικίας μέσω μορφολογικών χαρακτηριστικών που όμως αναιρούνται από τα λειτουργικά κενά που εμπεριέχονται σε αυτό. Τέλος η κορύφωση του κτιριακού όγκου δημιουργείται από ένα διάτρητο πέπλο που αγκαλιάζει τις ιδιωτικές λειτουργίες της κατοικίας που βρίσκονται στον όροφο, σαν φωλιά (nidus) ακουμπισμένη στους σκληρούς κτιριακούς όγκους.
Οι χρήσεις κατανέμονται στα τρία επίπεδα ως εξής : υποστηρικτές χρήσεις στο υπόγειο,οπως cinema room, playroom, utility room και αποθήκες, ημίδημόσιες χρήσεις στο ισόγειο, όπου βρίσκονται οι χώροι διημέρευσης και ο ξενώνας και, τέλος ιδιωτικές χρήσεις στον όροφο με τα υπνοδωμάτια, τα λουτρά, το πλυσταριό και τους εξώστες των υπνοδωματίων που απολαμβάνουν τη θέα προς μια καταπράσινη περιοχή με φόντο το Κάστρο της Καλαμάτας.
Οι χώροι διημέρευσης βρίσκονται σε ανοιχτή διάταξη και οι διαφορετικές χρήσεις οριοθετούνται είτε μέσω αλλαγής υλικού στο δάπεδο, είτε μέσω διαχωριστικών όγκων (π.χ. το κεντρικό, διαμπερές τζάκι και η νησίδα της κουζίνας). Γεωμετρικά, έχει χρησιμοποιηθεί ένα παιχνίδι ξύλινων όγκων έναντι της λευκής βάσης, που μέσα τους κρύβουν λειτουργικούς χώρους, όπως το wc, η γκαρνταρόμπα και τα ψηλά ντουλάπια της κουζίνας. Μορφολογικά, συναντάται συχνά το μοτίβο των “κλαδιών”, ως αναφορά στη φύση και στη φωλιά, δημιουργώντας ένα στοιχείο ταυτότητας και ενοποίησης της αισθητικής σε διαφορετικής λειτουργίας χώρους. Τα πολύ μεγάλα ανοίγματα εντείνουν την αίσθηση της επαφής με τον περιβάλλοντα χώρο και λειτουργούν θετικά στη διαχείριση του εσωτερικού κλίματος της κατοικίας, εφόσον προσφέρουν ισχυρά θερμικά φορτία στο εσωτερικό τους χειμερινούς μήνες, ενώ κατά τους θερινούς μήνες, όπου ο ήλιος βρίσκεται σε μεγαλύτερο ύψος, οι κατάλληλα διαστασιολογημένοι εξώστες και προστεγάσματα αποκλείουν την ηλιακή ακτινοβολία από τους εσωτερικούς χώρους. Σε συνδυασμό με τη ισχυρή μόνωση και την υψηλή αεροστεγανότητα του κτιρίου, ανακόπτονται οι ροές ενέργειας μεταξύ των εξωτερικών και εσωτερικών χώρων και διευκολύνεται η παραγωγή και συντήρηση συνθηκών άνεσης σε κάθε έκφρασή της, οπτική, θερμική και εν τέλει λειτουργική, ολοκληρώνοντας την αίσθηση της φωλιάς σε μη οπτικές συνθήκες.